Yasana: Djamhur Ahmad

      “Ayeuna, Edi téh kelas sabaraha?” Bah Adung nanya incuna, Edi.

“Kelas nol besar, Bah! Tapi Edi tos tiasa maca,” jawab Edi capétang. Celengok, Bah Adung nyium incuna.

“Siapah dulu, akinyah!” Bah Adung reueus ku dirina boga incu geus pinter maca.

“Edi pasti ngétangna pinter ogé, nya?” Bah Adung ngaadabkeun manéh ka incuna. Edi aluman-alimen. Bah Adung surti. Ku naon incuna kitu.

“Kin wengi. Urang diajar ngétang, nya!” ceuk Bah Adung. Edi unggeuk.

Peutingna.
“Edi! Ari dua ditambih dua, sabaraha?” Bah Adung ngetés Edi. Edi ngitung ramo-ramona.

“Opat, Ki!”

“Genep tambah dua? Sabaraha, Di?" Bah Adung neruskeun tésna.

Deui-deui Edi ngitung ramona.
“Dalapan, Ki!”

“Pinter incu Aki! Ayeuna nu rada hésé. Ngétangna tong nganggé ramo. Sok pananganna lebetkeun kana saku lancingan, nya!” Bah Adung leuleuy mapatahan incuna. Edi nurut. Edi ngasupkeun leungeun kana sakuna.
“Edi, lima ditambih lima, sabaraha?” Bah Adung ngetés deui.

Edi ngahuleng.
“Sabelas, Ki?”

Bah Adung kerung.

#SCS_Fikmin_DjamhurA.

Balik deui ka beranda, klik di dieu!